به حرمت 12 سال حضور در وبلاگ

قسم به حرمت قلم که این حرمت آن قدر است که در قسم خداوند مینشیند به تک تک حروف قلم قسم که مینگارد به حصن و حصین این قسم که چنین کرامتی دارد حریم این قسم که در ارش، بالا می نویسد قسم به تند گویان و نقد گویان و قسم به آینه که اصل قلم را آینه واربه تو نشان میدهد به آنچه که هست .

یادم نرفته سالها پیش از همین فضا دست به قلم شدم و یاد گرفتم تا بنگارم و نقاط ضعف و قوت خود را با قلمی که به آن قسم خورده ام بشناسم یاد گرفتم کلمات را آن گونه که هست کنار هم بچینم و بنگارم 12 سال پیش دست به قلم شدم و نوشتم در همین فضا در همین جا به همین شکل درست است فضاهای مجازی زیادی هست که میتوان در آن فعالیت کرد و فعال هستم ولی وقتی 12 سال با یک فضا اخت گرفتی و همه چیز را از آن یاد گرفتی حرمت شکنی هست اگر آن را رها کنی و بروی سراغ چیز دیگر به حرمت همین سال ها هم که شده گاهی باید بنویسم و بدانم که یاد گرفتن من از همین فضا بوده دوستی هازیادی داشتم و دارم که مدیون همین فضا وبلاگ هستم.

خیلی ها رفتند و خیلی ها هستند ولی من همچنان اینجاهستم واز دوستانی که رفتند هنوز خاطره هایی در ذهنم هست مثل وبلاگ بریتنی خانم سمانه امرودی که در صعود سوم قلم همراهی من کردند وهیچ خبری ازشون ندارم بگذریم در این فصل سرد از هر چه میتوان گفت و نوشت ولی از تنها چیزی که نمی توان نوشت از برف و باران است کوه دیگر جلوه زمستانه هرساله خود را ندارد و بی آبی بیداد میکند امیدوارم همه این موضوع رو جدی بگیرند و حتی شده با یک لیوان کمتر مصرف کردن کمتر آب از این بحران عبور کرد و حال کوه با لبهای خشکیده خود منتظر توست و به انتظار تو تا قدم به آن بنهی و آن را صعود کنی به حرمت این 12 سال نوشتم تا بگویم هنوز هم حرمت وبلاگ نویسی سر جایش هست و خواهد بود.