عبور از دره رغز

نوشتن اتفاق وحشتناکی نیست. نوشتن کمی استعداد می خواد، کمی تخیل، کمی کتاب خواندن، و یک دایره ی کامل لغات! حالا که همه اش را داری خودنویس بر دست مگیر و "خودنویسی" نکن! خود نویسی که می کنی خودت را با چیزی که هرگز نبوده ای تاخت می زنی. مرا هم که بنویسی یک روز صبح از خواب بیدار می شوی و می بینی به چیزی رسیده ای که من نیستم. مرا و خودت را قربانی نکن به پای پایداری ِ تختِ سلطنتِ نوشته هایت!!
زندگی را بنویس، پرنده ها را، مردم را، درد را، چه می دانم، جرز دیوار ها را بنویس! بنویس فاحشه ها را می شود دوست داشت، بنویس نان گران است، بنویس ممکلت دیوانه خانه شده است، بنویس ملت کتاب نمی خوانند. بنویس عصرهای تابستان طولانی اند و به تنهایی مان دامن می زنند، بنویس فیل ها خرطوم دارند، گاو ها شاخ دارند، نمی دانم... هر چه که می نویسی فقط ننویس که دوستم داری! دوست داشتن را نمی نویسند، اگر بنویسی اش تمام می شود؛ از دلت به وبلاگت، از دلت به دفترت، می ریزد و دلت را خالی می کند! دوست داشتن را نمی نویسند، ثابت می کنند!

یکی از جذاب ترین برنامه های امسال که انتظار داشتم آدرنالین زیادی در خونم ترشح بشه عبور از دره رغز بود که خدا رو شکر برنامه عالی بود

حتی از انتظارم فرا تر برنامه ایی که جای چند نفری همچون هزاری عزیز خالی بود (هزاری که پاش در کویر زیر موتور شکسته بود و من خیلی به یادش بودم گفتم سال دیگه باید بیاد ببینه این دره رو مطمئن هستم سوژه های خوبی برای عکاسی داره و فیلم ) جای دو سه نفر دیگه خالی بود که یکی از دوستان کلاله ایی هست که همیشه تو برنامه هام باهام بود و الان درگیر زندگی شده یکی دیگه اون یکی دیگه هم که بگذریم

حتما حتما و حتما سعی میکنم امسال مجدد برم اگر نشد سال آینده جزو اصلی ترین برنامه های من عبور دره رغز هست و دره فوسک خوب قصه طولانی نکنم و عکس ها رو ببینید

این آبشار وداع بود آخرین آبشار دره رغز

اینم اعضای تیم

واقعا برنامه عالی بود فراتر از انتظار